Van mijn woonkamer naar het pleintje achter de hoek.

Mijn hoelahoep journey heeft zoals bij vele kapotte fotokaders en gesloopte planten gekost voor ik mijn hoepel iets wat onder controle kon houden maar na vele uren te oefenen te hoepelen in mijn woonkamer kreeg ik die hoepel toch wel meer onder controle en voelde ik dat ik meer ruimte nodig had. Na een innerlijke battle en veel twijfelen heb ik uiteindelijk toch de dappere stap gezet om naar een pleintje om de hoek te gaan en daar te oefenen.

Was dit spannend ? Ik kan je vertellen dat het wel even heel out in the open voelde maar dat ik daar zelf iets op verzonnen heb. Ik heb vanaf het begin met mijn hoofdtelefoon aan gehoepeld en dat creëerde een zekere bubbel waardoor ik meer in mezelf keerde zonder te hard bezig te zijn met iedereen die mij zag hoepelen en als er eens iemand stond te staren ging die persoon na een tijdje ook gewoon weer verder met z'n leven dus werd dat ook geen zorg meer.

Zat er nou eens een luidruchtige persoon tussen die het nodig vond om erg hard te roepen hoe geweldig hij of zij het wel of niet vond kon ik het toch niet verstaan door mijn hoofdtelefoon met noise canceling deze functie zorgde voor een afzondering van de buitenwereld wat mij een erg goed gevoel gaf.

Dus wil je echt in de zone geraken, raad ik je zeker een hoofdtelefoon met noise canceling aan.